„Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę […] Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich” (J 14, 23-24)

Nie kocham Jezusa! Tak wynika z Jego słów. Bo gdybym Go kochał zachowywałbym Jego naukę. A ja… Ile razy słyszałem o miłości do drugiego człowieka? A ile tej miłości jest we mnie? Przecież miłość jest cierpliwa, nie osądza, nie szuka swego. Ale nie ja!

Na szczęście Bóg zna moje słabości. Wie, że jestem jak małe dziecko, które wszystkiego trzeba nauczyć. Dlatego cierpliwie powtarza swoje słowa. Cierpliwie puka do mego serca. I czeka. Może kiedyś zrozumiem i naprawdę zachowam Jego naukę.

Ale nie tylko czeka. Jezus mówi, że pośle Ducha Świętego, a On nas wszystkiego nauczy i przypomni wszystko co On nam powiedział. Czy to nie jest pocieszające? Wiem, że jestem słaby. Sam z siebie nie potrafię zachować słów Jezusa. Ale On mnie nie zostawia…

Nie kocham Jezusa! Nie, to nieprawda. Kocham Go, ale wciąż niedoskonale. I za mało!