„Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda Tobie.” (Mt 6, 6)

Bóg wszystko widzi. On zna mnie i zna moje myśli. Zna moje serce. On wie czego mi potrzeba i to chce mi dawać.

Dziś Jezus przypomina mi, że moja relacja z Bogiem ma być prawdziwa. To nie mogą być pozory, udawanie czy zakładanie maski. Bo Bóg mnie zna. On widzi to, co jest ukryte.

A ja często udaję. Zgrywam przed Bogiem chojraka. Udaję, że wszystko jest dobrze. Że zgadzam się z Jego wolą. Nawet gdy tak nie jest. Nawet gdy w sercu się buntuję. To jednak udaję. Próbuję ukryć swój bunt i siebie przekonać, że jest inaczej.

A Jezus pokazuje, że Ojciec widzi w ukryciu. Że czeka, aż stanę przed Nim prawdziwy. Bez masek. Bez udawania. Bez grania. Stanę ja, a nie odgrywana przeze mnie postać.

Jezus chce bym był prawdziwy. Przed Nim, ale także przed ludźmi. Gdy pomagam, mam to czynić całym sobą. Gdy się modlę, ma to być moja rozmowa z Bogiem. Gdy poszczę, mam to robić przede wszystkim w sercu.

Jezus chce bym żył w prawdziwej relacji z Bogiem. We wszystkim. Bo On widzi wszystko. On zna to co jest ukryte. On zna miejsce mojego ukrycia i chce bym do niego wszedł.

A tam Go spotkam. A On mnie znajdzie!