„Piłat rzekł do Jezusa: <<Czy Ty jesteś Królem Żydowskim?>> Jezus odpowiedział: Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie? […] Piłat zatem powiedział do Niego: <<A więc jesteś królem?>> Odpowiedział Jezus:  Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu.” (J 18, 33b – 34. 37)

Dziś Jezus obnaża prawdę o mnie. Obnaża prawdę o mojej wierze. O moim słuchaniu Jego słów. I świadectwie.

I dlatego pozwala żydom, by Go fałszywie oskarżali. Pozwala Piłatowi, by Go przesłuchiwał. Pozwala, by skazywał Go. By podważał Jego słowa. Bo Jezus świadczy o Prawdzie. Wskazuje gdzie jest Jego królestwo i jak bardzo ja o tym zapominam.

Bo królestwo Jezusa nie jest z tego świata. Nie jest, ale może być. Bo Jezus chce byśmy je wprowadzali. Ale nie siłą, lecz świadectwem. Tak jak On.

Jezus pokazał, że jest Królem. Królem, który za mnie oddaje życie. Który pozwala się poniżać, bo mnie kocha. I nie chce bym bił się za Niego. On chce bym, tak jak On, świadczył swoim życiem. Bym słuchał Jego słów i Go naśladował.

I dlatego przypomina, że królestwo Jego nie jest z tego świata. Bo ten świat uczy, by na zło odpowiadać złem. By na siłę odpowiadać siłą. Na krzyk, krzykiem. Na krew, krwią.

A Jezus chce bym działał inaczej. I dlatego Piotrowi w Getsemani kazał schować miecz. I dlatego uczył by nadstawiać drugi policzek. By kochać, także tych, którzy mnie nienawidzą. Bo to jest największa broń. Broń, którą On pokonał szatana. Którą On zwyciężył (choć mogło wydawać się inaczej)

Dziś Jezus obnaża prawdę o mnie, bo pokazuje, że nie słucham Jego słów. Słyszę je, ale nie wprowadzam w czyn. Słyszę, ale nimi nie żyję. I dlatego wciąż walczę. Wciąż próbuję oddać, gdy ktoś mnie zaatakuje. Wciąż wyciągam nową broń przeciw tym, którzy mnie ranią. Wciąż szukam nowych argumentów. Wciąż żyję zasadą: oko za oko.

A przecież On uczył inaczej.

I tak żył. I umarł. By zmartwychwstać!