„Wtedy Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali.” (Mk 6, 30)

Jezus chce bym do niego przychodził. Chce bym opowiadał Mu o wszystkim co mnie spotyka. Co doświadczam. Bym dzielił się z Nim swoim życiem, chociaż On zna je najlepiej.

Apostołowie to rozumieli. I dlatego wrócili do Niego. I dlatego przyszli i opowiedzieli Mu o wszystkim. Zwierzyli się ze swoich sukcesów i porażek. A On ich wysłuchał.

Ale nie tylko wysłuchał. Jezus pozwolił im odpocząć. Zachęcił ich by poszli sami osobno na miejsce pustynne i odpoczęli. A On zajął się resztą.

Bo Jezus nie odpoczywa. On ciągle czeka. Ciągle walczy o moje życie. Ciągle upomina się o życie każdego z nas. I przychodzi, jak pasterz do zagubionych owiec.

I do tego mnie zaprasza. Chce bym jak Apostołowie odpoczął przy Nim. Bym podzielił się z Nim swoim życiem, by później z Nim iść i nauczać. Bym tak jak On umiał poświęcić się dla tych, których On mi powierzył: mojej żony i dzieci. Dla mojej rodziny.

Jezus chce bym oderwał się od tego co mnie przytłacza. I dlatego zaprasza mnie bym przychodził do Niego, bo wie, że tylko przy Nim odpocznę naprawdę. I nabiorę sił, do dalszej walki!