„Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.” (J 17, 14)

Otrzymałem słowo. Od Boga. On mi je dał, bo nie jestem z tego świata. Bo On nie jest z tego świata i ten świat Go nie rozumie. I ja Go nie rozumiem. Ale próbuję.

Otrzymałem słowo. Otrzymałem je od Pana. Otrzymałem, by stać się prawdziwie wolnym. To jest jedyna droga, bo nie czynię tego sam. To Bóg uwalnia mnie swoim słowem.

Otrzymałem słowo bym mógł żyć. W świecie. Nie mam stąd odchodzić, tylko mam przemieniać świat. Na szczęście nie jestem sam. Jezus jest ze mną. On uczy mnie prawdy. On wstawia się za mną. On wstawia się za światem.

Nie jestem ze świata i dlatego świat mnie nie rozumie. I ja nie rozumiem świata. Nie rozumiem, jak można odrzucać Boże słowo. Nie rozumiem… chociaż sam tak robię.

Otrzymałem słowo by móc kochać tam gdzie rozlała się nienawiść. By zmienić swoje myślenie. Swoje postępowanie. Otrzymałem je, bo bez niego żyję w ciągłej niewoli. Niewoli swego grzechu. Niewoli swoich lęków. Niewoli swego egoizmu.

Otrzymałem słowo, bo tylko ono daje radość. Prawdziwą radość. Także wtedy, gdy wszystko idzie źle. Gdy wszystko się wali. Gdy smutek zaczyna górować. Ono zwycięża!

Otrzymałem słowo, ale mam je przekazać dalej. Do świata, który go nienawidzi.